سلام
من سال 95 وقتی که دانشجوی روابط عمومی بودم ، این بلاگ را راه انداختم اما از انجایی که تو حوزه روابط عمومی فعالیت نداشتم، دلیلی برای گذاشتن مطالب جدید تو این وبلاک نداشتم. اما الان من برگشتم و سعی دارم که علاوه بر مطالبی که فکر می کنم میتونه تاثیرگذار باشند، راجع به مطالب اجتماعی و روزمره هم صحبت کنم.
امیدوارم که این مطالب کمک کننده باشه
با توجه به رشد فزاینده شبکه های اجتماعی و همچنین انتشار روزافزون اطلاعات در این شبکه ها که این روزها اضافه بر اینکه تبدیل به سرگرمی و علاقمندی میلیون ها نفر از کاربران فضای مجازی شده است باید اذعان نمود که این سبک انتشار مطالب اکنون به عنوان یک شغل قلمداد می شود پس بهتر است در کنار شناخت بهتر هر کدام از شبکه های مجازی و آشنایی بیشتر با قابلیت های آنها ، مهارت اشتراک گذاری در هر کدام از آنها را نیز فرا گیریم.
شما بسته به نوع فعالیتی که می کنید بهتر است با شبکه های اجتماعی، مخاطبین آن شبکه ها و نحوه عملکرد و مدیریت آنها آشنا شوید.
شما ممکن است بدون هیچگونه سناریویی مطالب خام خود را در دهها شبکه منتشر نمایید و بعد از آن نیز هیچگونه مطالعه ای بر فعالیت رقیبان یا بررسی مشارکت ها و بازدیدهای کاربران شان ، خصوصیات مخاطبین رقیب و بازخوردهای آنان انجام ندهید پس قبل از ادامه این روش از فعالیت در شبکه های مجازی این مطلب را با هم میخوانیم تا به چکیده بسیار مهمی از فرآیندهای اثربخش مجازی برای انتشار مطالب پی ببریم.
قبل از هر چیزی بیایید با هم به چند سوال پاسخ دهیم! ( لطفا جواب ها را بر روی یک کاغذ یادداشت کنید)
۱ – کار یا تخصص شما چیست ؟
۲ – آیا بصورت شخصی (فردی) یا بصورت یک موسسه / شرکت و… فعالیت می کنید؟
۳- در چه موضوعاتی مطالب را در فضای مجازی منتشرمی کنید؟ ( تجاری، آموزشی، اخبار، سرگرمی و…)
۴ – آیا بازدید و ارجاع کاربران به سایت شما هدف نهایی است؟
۵ – موارد یا عناوین مهم (کلمات کلیدی) فعالیت خودتان را ذکر کنید ( حداکثر ۱۰ کلمه کلیدی)
۶ – آیا کاربران شما عامه مردم هستند یا خاص؟
اکنون باید پاسخ هایتان را چند بار مورد بازنگری قرار دهید و به پاسخ های دقیق تری نزدیک شان کنید، از عمومی نوشتن و کلی گویی بپرهیزید و روی اصل موضوعی که میخواهید کار کنید تمرکز کنید!
خود را همه چیزدان و همه فن حریف معرفی نکنید چرا که کار بر روی یک موضوع تخصصی می تواند موفقیت های چشم گیری برای شما به ارمغان بیاورد
ضرورت
روابط عمومی در یک سازمان: کار و زندگی در دنیای به شدت متحول و متغیر
کنونی، بدون سازمانهای ارتباطی و اطلاعاتی بسختی امکان‌پذیر است. مدیریت و
راهبرد در محیط کار و زندگی نیازمند دانش و اطلاعات کافی برای
تصمیم‌گیری است. اما این فضا کمتر این اطمینان را برای مدیران ایجاد
می‌کند. از این روست که نقش سازمان‌ها و نهادهای ارتباطی و اطلاعاتی چون
روابط عمومی‌ها اهمیت بسزایی در دنیای جدید پیدا می‌کند.
کاربرد اصطلاح روابط عمومی (Public Relation) به معنای مصطلح آن برای اولین بار به سال 1897 باز می‌گردد. این واژه در سالنامه ادارة اتحادیه راه‌آهن ایالات متحدة آمریکا به کار رفته است. اگرچه از گذشته‌های دور پادشاهان و فرمانروایان از برخی روش‌ها و تکنیک‌های روابط عمومی بهره می‌جستند که شواهد و علائم این کوششها نشانگر نوعی برقراری ارتباطات و روابط عمومی است. اما تغییر و تحول در روشهای ارتباطی به صورت مدرن و امروزی آن با تأسیس واحدها و دفاتر روابط عمومی از آمریکا شروع شد که طی شش مرحله زمان‌بندی به موقعیت امروزی خود رسیده است.
از سال 1900 تا 1914 که با رشد بسیار سریع واحدهای اقتصادی، تولیدی و بازرگانی همراه بود و به موازات آن مبارزه افکار عمومی برعلیه مقاصد سودجویانه صاحبان صنایع رشد پیدا کرد. و همین امر صاحبان صنایع و شرکتها را به فعالیت‌های روابط عمومی جهت جلب افکار عمومی متوجه نمود. در سال 1906 اولین شرکت خصوصی خدماتی تحت عنوان روابط عمومی توسط آی وی لی (I-V-Lee) که فارغ‌التحصیل دانشگاه پریستون و خبرنگار روزنامه نیویورک ورلد بود ایجاد شد که این فرد را پدر روابط عمومی در آمریکا می‌نامند.
سال‌های 1918 تا 1929 به عنوان مرحلة پس از جنگ و رشد بسیار وسیع واحدهای روابط عمومی، بویژه در زمینه‌های اقتصادی و نیز تشکیل نخستین دورة آموزشی روابط عمومی در سال 1923 در دانشگاه نیویورک، که توسط (ادوارد.ال. برینز) تدریش شد.از سال 1929 تا 1939 که با رشد پیگیر، منظم و علمی روابط عمومی‌ها و اعمال کوششهای فراوان جهت ایجاد توازن و هماهنگی بین منافع فردی و مصالح عامه صورت پذیرفت.
سال‌های 1939 تا 1945 و جنگ جهانی دوم: در این دوره در کنار کمیته اطلاعات عمومی، دولت اقدام به تأسیس ادارة اطلاعات جنگ کرد و برخورداری از روابط عمومی بجز در آمریکا در سایر کشورها چون انگلیس، آلمان، فرانسه، هلند و ... هم احساس شد.
از سال 1945 تاکنون جهان با گسترش بسیار روزافزون واحدهای روابط عمومی روبرو بوده است و همراه با آن کتاب‌ها و مطالب زیاد در زمینة روابط عمومی تألیف شده است. مؤسسات آموزشی روابط عمومی، سازمانهای سنجش افکار عمومی، انجمنها و اتحادیه‌های روابط عمومی و بالاخره رشته های تحصیلی دانشگاهی روابط عمومی بوجود آمد و روابط عمومی در تمام دنیا به عنوان یک امر ضروری مورد توجه قرار گرفت.